spaghetti z oliwkami, czyli danie idealne

Jestem maniaczką oliwek. Nic dodać, nic ująć.
Regularnie przemycam je do rozmaitych sałatek, makaronów, kanapek czy... jajecznicy.
Sama nie wiem jak to się stało, że to dopiero pierwszy przepis na blogu z nimi w roli głównej. ;-)
Pochodzi on również z książki "Tanie potrawy" i szczerze przyznam, że był głównym argumentem, dla którego ją kupiłam! ;-) Pomysł wprost mnie zachwycił, ale długo bałam się skonfrontować moje cudowne wyobrażenie z rzeczywistością. Bałam się, że efekt może być zbyt intensywny w smaku, bo - mimo najszczerszego uczucia do zielonych oliwek - w końcu co za dużo to niezdrowo. :-P Ale podjęłam wyzwanie i...

Składniki:
- pół opakowania makaronu (np. wąskich wstążek lub spaghetti), ja użyłam spaghetti razowego
- 200 g wypestkowanych zielonych oliwek
- 2 ząbki czosnku
- łyżka oliwy z oliwek
- sól, pieprz
- ew. parmezan lub ser parmezanopodobny ;-)

Makaron należy ugotować w dużej ilości wody. Przeciśnięty przez praskę czosnek podsmażyć na oliwie wraz z oliwkami (przez ok. 2 min.), a następnie zmiksować. Pastę doprawić pieprzem i solą (ostrożnie, bo oliwki są słone; ja nie dosalałam w ogóle) i wymieszać z makaronem. Przed podaniem można posypać tartym parmezanem...

...i jest pysznie! :-)
Pasty wychodzi niewiele, więc tylko delikatnie oblepia makaron. Nie dominuje w smaku, a dodaje mu charakteru. Przypuszczam, że można ją również zrobić na zimno - jak pesto (zmiksować bez podsmażania), ale trzeba wtedy zmniejszyć ilość czosnku, by jego smak nie był zbyt intensywny.
Naprawdę fajny pomysł na szybki i lekki obiad.

A teraz dwa słowa o oliwkach w ogóle. Na zdjęciu poniżej moja absolutnie ulubiona marka. Jest w nich coś zupełnie innego niż w jakichkolwiek innych oliwkach jakie znam, czego zupełnie nie potrafię określić. Niecierpliwie i namiętnie wyławiam je palcami wprost z puszki, zanim jeszcze zdążą trafić do jakiegokolwiek dania. ;-) Tak zajadałam się jeszcze tylko oliwkami prosto z Hiszpanii, które swego czasu przywoziła ze sobą ciocia Marysia (pozdrawiam! :-)).
Te akurat nadziewane są szynką parmeńską, bywają też z niebieskim serem oraz anchois. Co jednak najbardziej frustrujące, nie spotkałam ich jeszcze nigdzie poza jednym małym sklepikiem w Leżajsku! Całe te uginające się półki w wielkomiejskich hipermarketach są nic nie warte... więc ilekroć wracam do Krakowa, dźwigam ze sobą kilka puszeczek. :-)
Bo nie mają sobie równych!
Szczerze polecam.